Drieluik

 

Over een eindeloze heuvelrug,

loopt het pad van ontwikkeling, er is geen weg terug.

Ook al zult u soms even stil blijven staan,

er is altijd weer de drang om toch verder te gaan.

Zo volgend de impuls van waaruit het begon,

grijpt u steeds verder naar ’t licht van uw eigen bron.

 

De energie van het Weten,

de herinnering niet langer vergeten,

is eeuwen geleden al op pad gegaan,

heeft talloze ervaringen opgedaan.

En vertaald naar hoop of naar wens

is deze energie aanwezig in ieder mens.

 

Het verloren gewaande paradijs

geeft zich oh zo moeizaam prijs.

Pas na het ont-wikkelen van vele lagen

begint het langzaam in de mens te dagen,

dat als hij zich van buiten naar binnen keert,

hijzelf het licht wordt, dat eindeloos leert.

 

***