Het Wezen

 

De Wereld van de Wijsheid omvat alles en ook uw wezen is hier onderdeel van. Het wordt symbolisch voorgesteld als een druppel van de zee. Alles wat in de zee aanwezig is zit ook in de druppel, maar het wezen is zich niet bewust van zijn eigen inhoud.

 

Het wezen komt naar deze planeet omdat het ervoor gekozen heeft om via het mens-zijn te leren over dualiteit en begeerte, waardoor het een grotere kijk krijgt op zichzelf en op Al wat IS.

Het wezen heeft geen denkkap en kan dit alleen leren via de emoties die ervaringen en lessen oproepen in het lichaam waarin het is ingedaald. Hierdoor ontstaat er een Weten, een eigen Wijsheid.

 

Een wezen dat nog onbewust is heeft weinig mogelijkheden en begint zijn ontdekkingsreis in een dierenlichaam. Dieren kunnen alleen in hun existentie aanwezig zijn en functioneren vanuit hun instinct.

Vanuit de lagere diersoorten gaat de ontwikkeling verder tot in de hogere diersoorten in dezelfde dierenlijn, bijvoorbeeld de lijn van de vissen.
In deze lijn kunnen bijvoorbeeld dolfijnen, door omstandigheden waar ze toevallig tegenaan lopen, al dingen ontdekken en ervan leren, maar ze gaan er niet actief naar opzoek, hier zit nog geen bewustzijn aan vast.

 

Van hieruit maakt het wezen dan de overstap naar een menselijk lichaam. Het gaat ervaringen opdoen met het ontwikkelen en verkennen van de mogelijkheden van de zeven chakra´s.
Het eerste chakra, bij de stuit gelegen, is altijd aanwezig. Dit chakra heeft de mogelijkheid om de rode aarde energie op te nemen en is nodig voor het lichaam om te kunnen leven.
Pas vanaf het tweede chakra, het heiligbeen chakra, behorend bij de oranjetrilling, gaat het stoffelijk bewustzijn zich ontwikkelen.

 

De ontwikkeling van het stoffelijk bewustzijn naar het volbewustzijn, vraagt honderden levens, voordat alle mogelijkheden van de chakra´s met betrekking tot dualiteit en begeerte ervaren zijn, en de werking en de lessen die eraan vastzitten begrepen.

Bij het overlijden van het stoffelijk lichaam, neemt het wezen belangrijke ervaringen die het heeft opgedaan en die in zijn aura zitten, als een soort omslagdoek mee naar de Wereld van de Wijsheid.
Begrepen ervaringen worden opgeslagen in het zilver, in het wezensbewustzijn.

Opnieuw naar de aarde.
Na een periode van rust en bezinning voelt het wezen weer een trekkracht en de drang om verder te gaan ontdekken.
In overleg met een Leraar of geestelijk helper wordt gekeken wat het wezen nog te leren heeft en welke les het op zich wil nemen. Er wordt ook bekeken waar het die het beste kan leren en het wezen krijgt een globaal overzicht van de mogelijkheden van zijn toekomstige leven. Het heeft alle vrijheid om hier ja of nee tegen te zeggen.

De trekkracht van de energie die het wezen zoekt om zijn les te kunnen ervaren en leren, bepaalt waar het precies terecht komt. Het zoekt zich geen ouders uit, maar mogelijkheden.
Als de entiteit rond de derde maand van de zwangerschap indaalt in een menselijk lichaampje, heeft het zijn aura, zijn rugzakje, bij zich, met alle oude ervaringen van vorige levens en zijn lessen erin.
Een baby is dan ook niet blanco als hij ter wereld komt, alleen zijn denkkap is nog blanco.

Versluiering
In zijn eerste levensjaren heeft het kind nog gemakkelijk contact met zijn wezen en volgt de seintjes die het van binnenuit voelt. Rond een jaar of zes begint de ‘versluiering’ en gaat het denken, met de aangeleerde regels en normen en waarden van ouders, school, kerk en maatschappij, steeds meer de overhand krijgen.
Het innerlijk gevoel sneeuwt onder of wordt als minder belangrijk aan de kant gezet. Keuzes worden meestal vanuit het denken gemaakt en het denken is altijd gericht op veiligheid.
Deze onderdompeling in de stof is ook nodig zodat het wezen de ervaringen kan opdoen die het zoekt.

 

De Poort
Pas in de tweede helft van de blauwe trilling, bij de ontwikkeling van het keelchakra, gaat een mens bewust contact leren maken met zijn wezen door zich van buiten naar binnen te keren en gaat hij door 'de Poort´.
Dit is een heel belangrijke stap in ieders ontwikkeling. ( Als je op de Poort klikt kom je bij meer uitleg hierover)

Het is een heel proces om het denken, dat altijd voor of tegen iets is en gericht op veiligheid, niet langer als leidraad in het leven te gebruiken maar de seintjes van het wezen te volgen.
Er ontstaat een voortdurende strijd tussen het denken en voelen, tussen de mannelijke en vrouwelijke component. Want in tegenstelling tot de denkkap trekt het wezen zich niets aan van regels, normen en waarden of veiligheid, maar gaat zijn eigen weg. Een weg die gericht is op groei!
Het wezen heeft wel weet van de verantwoordelijkheden van een mens en houdt hier rekening mee.

 

Een mens gaat al zoekend onderscheid leren maken tussen impulsen vanuit het wezen of vanuit de denkkap. Dat is vaak moeilijk. Het enige wat hierbij kan helpen is het gevoel nadien, waarbij er rust is als het handelen vanuit het wezen gebeurde, terwijl er vaak twijfel of onrust blijft als de impuls vanuit het denken kwam.