Emoties, gevoelens en gewaarwordingen​

​

Emoties zijn reacties van het zenuwgestel, volgend op gedachtepatronen in de mens.

Beeld: Een weide waar een dikke bruine modderstroom doorheen loopt en waarin luchtbellen

omhoog komen. De weide waar deze modderstroom doorheen loopt, geeft een heel natuurlijk beeld.

Het betekent dat de mens in deze cultuur er vanuit gaat dat de modderstroom, de emotiestroom, zuiver is en erbij hoort.

In de Wereld van de Wijsheid weten wij dat dit obstakels zijn, want een emotie is altijd gericht op overleven, is niet gericht op groeikracht. Een emotie is altijd ergens òm…

De mens ervaart de emoties als goed, maar de emoties zijn als de luchtbellen in de modderstroom.

Emoties zijn troebel, emoties verstikken, emoties maken dat het uitzicht op de werkelijkheid verdwijnt.

Bijvoorbeeld: de emotie liefde, de emotie seksualiteit, de emotie moederschap, de emotie vriendschap, de emotie godsdienst, de emotie bezit, de emotie verslaving, de emotie status.

​

‘Trollen’ kennen deze emoties.

‘De kabouters’ kennen deze emoties niet.

Maar in deze cultuur worden emoties gezien als het summum van rechtgeaardheid. Het betekent dat de mens denkt dat emoties uit zijn aard komen.

De mens herkent emoties, maar de mens herkent bijna niet de impulsen in zichzelf.

Een impuls is een rechtstreekse beweging vanuit de ‘kabouternatuur’. Impulsen komen voort uit het zilver, uit iemands wezensbewustzijn en vertellen de mens wat bij hem past en wat niet bij hem past.

Emoties zijn nodig als herkenningspunt: ‘hier wordt gevraagd dat ik ergens naar kijk, er klopt iets aan mijn deur’.

Dus de mens kan emoties zien als een hulpmiddel, maar in deze maatschappij wentelt de mens zich vaak in die modderstroom en ook het wegstoppen van emoties is een vorm van wentelen.

En een mens die denkt: de emoties van verdriet, boosheid enzovoort zijn niet goed, weg ermee, ik moet gaan kijken naar wat wél leuk is, zet er alleen andere emoties voor in de plaats, maar hij blijft in de modderstroom.

Beeld: Uit de modderstroom rijst een kruisbeeld omhoog.

In deze cultuur met zijn godsdienstige stroming heeft een mens ook het gevoel dat hij moet lijden, wil hij gelijkwaardig worden aan Christus.

Lijden kan ook loutering brengen, doch alleen als de mens zelf op zoek gaat.

​

Gevoelens en gewaarwordingen

Wanneer ik spreek over emoties, dan weet ieder van u waar ik het over heb, ieder van u kent emoties.

Wanneer ik spreek over gevoelens, dan kent ook ieder van u gevoelens.

Maar gevoelens en emoties worden in deze maatschappij heel vaak door elkaar gehusseld en dan lijkt het alsof het één pot nat is.

Wanneer ik u vertel dat gevoelens alleen maar voortkomen uit zintuigelijke gewaarwordingen: het horen, het zien, het voelen, het ruiken, het proeven, dan valt er al een hele berg aan emoties af.

Een mens moet onderscheid leren maken tussen de emoties, de gevoelens en de gewaarwordingen.

Dat zijn al drie verschillende manieren om naar uzelf te gaan kijken.

​

Bijvoorbeeld: u kijkt naar een bloem, dat is een gewaarwording.

In het bekijken van die bloem ervaart u in uzelf misschien ruimte of schoonheid, dit zijn gevoelens.

Wanneer u het met uw denkkap gaat bekijken, kunt u zeggen: 'deze bloem is mooi, maar ja, over vijf dagen is ze verwelkt en kan ik haar weggooien', dan wordt er een emotie aan vastgeplakt.

Maar de gewaarwording is: ‘ik zie een bloem, of ik ruik een bloem’.

Blijf daar dan bij, ga er geen emoties opstapelen: ‘ik heb deze bloem van die of die gehad en wat zou er achter kunnen zitten?’

Dit vraagt van u dat u alert blijft in uw eigen reacties.

Kijkt u eens hoe vaak u uitwaaiert in uw denkkap.

Het is altijd nog hetzelfde onderwerp, maar ondertussen kan er in gedachten al een half leven zijn doorgeploeterd en worden er allerlei situaties bij in betrokken, terwijl er alleen maar een bloem te zien is, meer niet.

​

De mens heeft soms ook niet in de gaten wat er aan emoties, aan energie-lagen in bepaalde families, in bepaalde ruimtes hangen. En als u zich daar niet bewust van bent, lijkt het alsof deze emoties van uzelf zijn, maar ze haken zich vast aan uw eigen aura.

Wanneer u zichzelf de vraag stelt: ‘is deze emotie wel van mijzelf?’, dan komt u erachter dat dit vaak niet het geval is.

U kunt dan als toeschouwer aanwezig zijn en u wordt niet meer in een deken van vuile energie gehuld.

​

​