Aarde-elementen

Symbolisch beeld: Ik loop op een pad waarvan de bovenlaag bestaat uit zwarte en bruine sintels. Ik ben helemaal gefixeerd op dit sintelpad en zie daardoor niet wat er om me heen gebeurt.
Alle aandacht gaat naar het knarsende sintelpad. Ik voel het zelfs knarsen onder mijn voeten, alsof ik er op loop.
Kronkelend strekt het pad zich uit naar de horizon.
Aan weerskanten staan palen, steeds op dezelfde afstand van elkaar en tussen deze palen is prikkeldraad gespannen. Dit prikkeldraad vormt een belemmering om van het pad af te gaan en als ik me niet wil bezeren, zal ik dus op het pad moeten blijven lopen.
In de verte tekenen zich bergen af en ik zie een kaal, glooiend landschap zonder begroeiing, bomen of struiken. De hele omgeving is grauw en straalt een troosteloze somberheid uit, waarin het pad en het hek van prikkeldraad duidelijk aanwezig zijn.

Het smalle pad
De hele entourage laat een situatie zien, waar ieder van u toch wel een aantal keren in uw leven in verzeild bent geraakt. De troosteloosheid, het gevoel te hebben door alles en iedereen verlaten te zijn.
Kijk alleen maar naar het pad: het is een sintelpad en dit betekent dat het pad bestaat uit resten van verbrande steenkool. Steenkool wordt gebruikt om warmte te creëren, om zodoende het leven van de mens wat aangenamer te maken. Maar deze sintels geven geen warmte af en het betekent dat dit pad de mens in zo'n situatie niet dát geeft, waar een mens behoefte aan heeft.
De mens die zich op dit pad begeeft, volgt een heel smal pad. Hij denkt ook binnen de afrastering te moeten blijven. Op dit smalle pad doet de mens verder geen indrukken op en wordt hij niet geprikkeld door de omgeving. Hier staat het prikkeldraad voor.
Dit hele tafereel geeft een somber beeld, maar wij weten dat de mens zich ook eerst bewust moet zijn van deze perioden.

​

Overlevingsmechanisme

Want vrij vaak zien wij dat een mens veel moeite doet om uit dat gevoel van troosteloosheid te komen. Hij gaat allerlei dingen ondernemen om maar niet te voelen. Gaat mensen opzoeken, gaat naar een sportvereniging of keihard werken.

Ieder heeft wel zijn eigen overlevingsmechanisme om maar niet te denken: als ik toelaat wat ik nou voel, dan zak ik nog dieper weg en dat wil ik niet. Dus zet ik alle zeilen bij, probeer mijzelf bij de les te houden en weer verder op mijn pad te gaan. 
Maar als de mens zijn ogen sluit voor zijn werkelijke situatie dan zal deze hem blijven achtervolgen. Dus als u uw ogen sluit voor uw eigen depressie, voor uw eigen verdriet, voor uw eigen boosheid, of welke emotie ook, en u denkt: het is niet goed, het mag niet, daar moet ik toch iets positiefs tegenover zetten; dan zult u merken dat het heel lang goed gaat, totdat u even een zwak moment heeft en al deze oude onverwerkte emoties weer terugkomen.
U kunt beter snel door deze emoties gaan, dan stil te blijven staan.
U gaat dan leren begrijpen waarom deze emoties er zijn. Dat gebeurt niet als u hiervoor wegloopt en denkt: wat ik voel is slecht en dat mag niet, of mensen gaan mij als een zeur zien en willen dan niks meer met me te maken hebben.
 

Persoonlijke les

Maar wanneer een mens stil blijft staan en zich afvraagt: wat is er nu eigenlijk met mij aan de hand, waar komt dit verdriet vandaan, of waar heeft mijn boosheid mee te maken: dan kan een mens zichzelf beter leren begrijpen. Hij komt er ook achter dat juist deze emotielaag, meestal een les maskeert.
En ieder van u weet: het wezen heeft in de Wereld van de Wijsheid al gezien welke les nodig was om weer verder op pad te kunnen. Het komt naar deze planeet en zoekt zich een lichaam en een milieu uit, waar de les het best geleerd kan worden. En juist een mens die al verder op zijn pad is, dus minstens in de blauwe trilling van ontwikkeling zit, wordt dan sterk geconfronteerd met de lessen van zijn wezen, die alleen via emoties geleerd kunnen worden.
Als de mens dat weet, kan hij naar zijn emoties kijken en er doorheen gaan om zo inzicht te krijgen in de les die hier aan vast zit of wat nog niet begrepen is.
En dat is voor iedereen weer anders, want ieder mens is uniek en gaat er ook op zijn eigen manier mee om. Want wanneer een mens met zijn emoties geconfronteerd wordt, dan is het niet alleen een denkkap-gebeuren, ook het genetisch materiaal en het karakter bepalen voor een gedeelte hoe die emoties eruitzien.

Voor de mens die op dit pad loopt, lijkt het een warboel. Hij heeft het gevoel er niet meer uit te komen en ervaart het leven als erg zwaar. En dan moet hij er ook nog eens achter zien te komen waar deze zwaarte vandaan komt. We zien dan ook regelmatig mensen verzuchten: dit is te zwaar, geef mijn portie maar aan Fikkie!
Dat horen wij regelmatig, en toch weten wij dat deze emoties nodig zijn om inzicht te krijgen in de les die het wezen meegenomen heeft.
Gaat u er maar vanuit dat niemand wordt overvraagd door de Wereld van de Wijsheid. Dus wanneer uw wezen een les heeft en probeert deze les te leren, moet het rekening houden met het lichaam waar het gebruik van maakt.
En wanneer u het gevoel heeft: nou weet ik het allemaal niet meer, het leven is voor mij heel zwaar, ik word overspoeld door emoties, dan hopen wij dat u voor u zelf kunt zeggen: 'Oké, ik blijf er eens even bij stilstaan, tranen mogen, verdriet mag, boosheid mag, ik ga me er zelf niet om afkeuren'. 
Als u accepteert van uzelf dat u deze emoties heeft, omdat u weet dat er een les voor uw wezen aan vast kleeft, dan geeft u zichzelf ook de kans om door de emotie te zakken en naar de les toe te gaan.
 

Rustperiode
Het is nooit leuk om daarmee geconfronteerd te worden, maar wanneer u weet: het zijn niet mijn lessen, maar het zijn de lessen van mijn wezen, dan accepteert u het veel gemakkelijker. Terwijl de mens vaak denkt: ik moet me groot houden, ik moet toch wel naar buiten laten zien dat ik het allemaal aankan.
Maar als u weet dat het wezen u heeft uitgezocht, u als mantel heeft genomen, dan kunt u ook heel gemakkelijk zien: wat er nu gebeurt, is een les van het wezen, laat het maar even gebeuren. U zult dan merken dat die hele troosteloze situatie waar u regelmatig in zou kunnen zakken, helemaal niet zo troosteloos is. Maar dat het juist te maken heeft met een bepaalde rustperiode. Deze periode is nodig om tot nieuwe bloei te komen: zoals een woestijn, een land in rust is, maar waar onderhuids veel gebeurt.
En ook ieder mens moet de mogelijkheid hebben om even tot rust te komen, zodat in die rust iets nieuws kan ontkiemen.
Dit is een geestelijke wet, die zowel op deze planeet, als ook in uzelf aanwezig is.
Want uw lichaam is onderdeel van deze planeet, uw lichaam gaat niet naar de Wereld van de Wijsheid, alleen uw wezen gaat naar de Wereld van de Wijsheid.

Dit lichaam hoort bij deze planeet en is onderdeel van alle geestelijke wetten waaraan deze planeet zich te houden heeft en die doorwerken in het lichaam.

 

Denkkap
Als u de natuurwetten van deze planeet gaat zien en ook in uzelf gaat leren zien, dan is niets meer vreemd en hoeft u zichzelf niet meer af te wijzen, maar wijst u ook andere mensen niet af. Dan accepteert u dit als onderdeel van de natuurwetten, zoals het zich op dit moment voordoet.
Het ligt helemaal niet zo ver van u, alleen uw denkkap maakt er meestal een groot drama van.
Die denkt boven de natuurwetten te staan. Maar omdat uw lichaam onderdeel is van deze planeet, ook onderdeel is van alle natuurwetten, kan een denkkap hoog en laag springen, maar zal hij dit moeten gaan inzien. En hij ontkomt er dan ook niet aan om dat te leren zien in zijn eigen lichaam.
De denkkap kan heel erg obstinaat worden en zeggen: 'Kom nou, dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar verdorie, ik heb toch meer in huis dan alles wat die natuurwet voor mij in petto heeft', en zo wordt een mens steeds geconfronteerd met de troosteloosheid van zijn leven. Maar als u zegt: 'Oké, het lichaam is onderdeel van de natuur, van deze planeet, dus alle werkingen van deze planeet horen ook in mijn lichaam thuis', dan accepteert u heel gemakkelijk allerlei schommelingen in uzelf.
Zoals de vier jaargetijden op deze planeet aanwezig zijn, zo zult u ook de verschillende jaargetijden in uw eigen lichaam gaan leren ervaren. En het leuke daarvan is, en dat is niet zomaar: juist omdat het lichaam onderdeel is van deze planeet, heeft het lichaam ook bepaalde kwaliteiten die met deze natuur te maken hebben.

 

Vier aarde-elementen

Als we even naar deze planeet kijken dan bestaat die uit vier elementen: lucht, water, aarde en vuur. Ieder element van deze aarde is een bepaalde energievorm. En wanneer u geboren wordt heeft dat lichaam een bepaalde input gekregen van één van de aarde-elementen. Dus het is niet alleen uw karakter, uw denkkap of de lessen van uw wezen waar u soms last van heeft, maar ook nog eens het aarde-element dat uw lichaam prikkelt tot bepaalde stappen, tot bepaalde vormen van reageren.

 

Veel mensen houden zich bezig met astrologie en hebben het dan over het vuurteken of het aardeteken, maar wij houden ons niet met astrologie bezig, wij houden ons met deze planeet bezig en dan praten wij over de aarde-elementen: vuur, water, lucht en aarde.
Door het aarde-element kan de mens op een bepaalde manier reageren, want elk aarde-element heeft zijn eigen manier van reageren.
Het is een psychologische inprenting van het lichaam.

Stel dat een lichaam in het aarde-element water bivakkeert, dan betekent het dat die mens, psychologisch gezien, de mogelijkheid heeft om mee te stromen. Dat is iemand die niet echt gaat staan voor zijn eigen overtuigingen. Die heeft zoiets: prima, als jij zo denkt dan ga ik daar wel in mee.

Iemand met het aarde-element lucht vindt het helemaal niet leuk op aarde en slaat steeds op de vlucht. Dat is de mens die zweverig wordt of met kennis bezig is. Want deze mens zoekt het hogerop en vindt het denken erg belangrijk.

 

Dan hebben we het aarde-element aarde: de mens in het aarde-element aarde voelt geen wortels, voelt zich nergens thuis. Deze mens voelt zich ook altijd een beetje opgejaagd en bij problemen zal hij, psychologisch gezien, de kuierlatten nemen en ervandoor gaan.

De mens onder invloed van het aarde-element vuur maakt zich heel groot: ik zal eens even laten zien wie ik ben, en zorgt zo dat anderen in zijn omgeving zich klein voelen. Dat is de psychologische werking die vastzit aan het aarde-element vuur.

​

Nu hebben we even de vier mogelijkheden laten zien:
- aarde-element vuur is grootmaken.
- aarde-element lucht is verdwijnen in gedachten, in wetenschap.
- aarde-element water is meestromen. 
- aarde-element aarde voelt zich nergens thuis.

Probeer eens te ontdekken welk aarde-element bij u past!

Het vraagt dat u alert bent, u zichzelf observeert en vooral in conflictsituaties kijkt hoe u reageert en dan kunt u er vrij snel achterkomen onder welke van de vier aarde-elementen u valt.

 

Op het moment dat u ontdekt heeft welk aarde-element u tot uw beschikking heeft in uw lichaam, want het is alleen een prikkel van het lichaam, gaat u leren doorzien wat daarvan de invloed is op hoe u reageert. Zodat u de eerstvolgende keer wanneer u zich laat leiden door het aarde-element kunt zeggen: 'Oké, het was het aarde-element dat mij op deze manier liet reageren, de volgende keer wil ik vanuit mijn wezen reageren'.

Van de tien keer dat u nu wilt reageren vanuit het wezen, zal misschien nog acht keer dat oude gedrag om de hoek komen zetten.

Maar zoals wij al zeiden: 'Accepteer, accepteer, accepteer uzelf alstublieft!' 

Dan zult u echt merken dat de aarde-elementen niet meer zo'n grote plek innemen als ze nu doen.
Want zolang u de denkkap blijft voeden met: jeetje, dit gedrag had niet gemogen, dan raakt u gedeprimeerd, verdrietig en woedend op uzelf. U laat dan de emoties behorend bij de aarde-elementen lucht, water, aarde en vuur uw gedrag beïnvloeden en u komt zo alleen maar verder van huis.

 

Wij hopen echt dat deze tekst ertoe zal bijdragen dat u wat gemakkelijker met uzelf om kunt gaan en u zichzelf kunt accepteren, maar vooral dat u kunt doorzien welke prikkels van welk aarde-element aan uw lichaam vastzitten.

​

***