Waarden, normen en regels​

​

Waarden betekenen: alles waar de mens waarde aan hecht.

Het zijn de uitingen van het karakter.

Aan de karaktertrekken, de gevoelens en de emoties zitten de tegenstellingen vast.

Bijvoorbeeld: Iemand vindt iets goed of niet goed, dat zijn dan twee waarden.

De mens die deze tegenstelling in zichzelf oproept, hanteert voor zichzelf normen. Het normeren is het hokjesdenken van de mensen. En de regels komen dan weer voort uit de normen.

​

De volgorde is: waarden, normen, regels.

Dit heeft te maken met de denkkap.

De mens moet zich hier bewust van worden, want het heeft niets te maken met het wezen, daar kunnen heel andere waarden bestaan. Wij praten dan niet over waarden, want het zijn alleen aspecten van de Wereld van de Wijsheid. Daar zitten geen normen, geen regels aan vast, daar zit geen oordelen aan vast.

Waarden, normen en regels horen alleen bij het mens-zijn thuis, omdat het karakter daar ook een aandeel in heeft.

​

Akashakroniek

Om deze planeet ligt een dikke, grijze laag van energie. Deze heeft geen verbinding met de aarde, maar hangt ongeveer een halve meter boven de grond. Dit is de energie die door alle regels, be- en veroordelingen van de mensen wordt opgeroepen. Het is alleen maar een vergrote uitgave van de denkkap van ieder mens en u kunt de Akashakroniek zien als de denkkap van de aarde.

Dit is de energie van de waarden, normen en regels.

Deze energielaag is een netwerk en kunt u zien als een valkuil voor de mens. En dit geldt voor ieder mens die op deze planeet leeft.

​

Het wezen kiest zijn eigen milieu uit, omdat hij daar zijn lessen het best kan leren. Hij leert door de weerstand die hierdoor wordt opgeroepen.

Bijvoorbeeld: een wezen met een grote behoefte aan vrijheid, zal incarneren in een wereld vol met regels.

Door de druk van de regels geeft het wezen impulsen af: een roep om vrijheid. De impuls wordt door deze cultuur aangewakkerd.

De valkuilen zijn voor degenen die nog erg gebonden zijn aan het persoonsdenken. Er wordt, door de regels, druk op deze persoon uitgeoefend.

Zijn wezen geeft constant impulsen af met de roep om vrijheid, maar de laag van de regels probeert die impulsen te smoren.

Maar juist door de weerstand van de regels, kan de impuls alleen maar aanwakkeren.

Of hij kan er vanuit gaan dat de culturele normen en waarden voor hem een vaststaand gegeven, een houvast zijn, waardoor hij zijn eigen wezen steeds meer gaat onderdrukken.

Ze lijken zo veilig die normen van de maatschappij, maar ze zijn funest voor de ontwikkeling van het eigen wezen.

Beeld: Een grote groep mensen. Daarbij valt het op dat hier en daar mensen zich uit de groep losmaken en hun eigen weg gaan.

Zij besluiten, door de ondervonden weerstand: 'mijn wezen wil wat anders'. Zij zullen daardoor een buitenstaander worden in de maatschappij, maar het zijn wel mensen die in vrijheid hun eigen ontwikkeling blijven volgen.

              

Beeld: Een straat waar veel verkeersborden staan.

De mens zoekt aan de hand van de verkeersborden zijn weg. Doordat hij deze borden tegenkomt, ervaart de mens in zichzelf: ‘deze regel, dit gebod hoort wel of niet bij mij’. Dus de normen die hij opgelegd krijgt: ‘dit is goed en dat is niet goed’, kunt u zien als een verkeersbord. De mens loopt op deze weg, komt verkeersborden tegen en doordat hij die tegenkomt, herkent hij in zichzelf wat bij hem hoort en wat niet bij hem hoort. Dit is de zoektocht naar zijn eigen wezen.

​

***