De fluistering ​
Hallo daar… lief mensenkind,
wat fijn dat jij me nu weer vindt.
Als kind heb je samen met mij gespeeld
en heb ik ideeën met jou gedeeld.
Maar toen je verder op ging groeien,
ging het denken zich ermee bemoeien.
En zijn vrijheid, fantasie en dromen,
steeds meer in de knel gekomen,
om plaats te maken voor ´verstandige taal´
en het volgen van nut, gebod en moraal.
Je hebt mij daarmee in een hoek gezet
en niet op mijn fluistering gelet.
Maar…
om samen op pad te gaan, hand in hand,
moet ´verstandig zijn´ en veiligheid aan de kant.
Niet meer onderweg zijn vanuit je overlevingsnatuur,
dat maakt het leven onnodig zwaar en zuur,
omdat je niet leeft vanuit je innerlijke kracht,
maar klein en bang voor wat je mogelijk wacht.
Als je wilt mensenkind, geef mij dan nu een hand,
we gaan samen op ontdekkingsreis naar het beloofde land.
​
*