Nu komt een leraar mij tegemoet lopen en ook hij is gekleed in Schotse klederdracht, alleen zie ik dat er voor zijn schoot een tas hangt.

Hij heeft een doedelzak bij zich en terwijl hij op de pijp blaast, loopt hij op het ritme van de muziek naar mij toe.

Links van hem loopt een eekhoorntje en aan zijn rechterkant lopen een hertje, een konijntje en een koalabeertje mee. Op zijn schouder zit een vogeltje en achter hem loopt een grote struisvogel… Omringd door allerlei dieren, zie ik verderop zelfs een olifant, een leeuw, een tijger en een giraf die met de leraar meelopen; het is zowaar een hele dierentuin die hem volgt. En terwijl de leraar op de doedelzak speelt, huppelen de dieren vrolijk met hem mee.

​

U zag mij, al lopend in een holle weg, en met dit beeld wil ik laten zien dat er een thuishaven is, waar zowel mensen als dieren zich beschermd voelen en zich tegelijkertijd onderdeel voelen van het landschap, want ook de dieren hebben een plek in onze wereld. Zo ervaart de mens dat ook, als hij in een holle weg loopt.

U zag dat ik een Schotse kilt aan had, en als u een klein beetje op de hoogte bent van de Schotse geschiedenis, staan de Schotten bekend om hun eigenzinnigheid, het vormen van een clan en het beschermen van het eigen grondgebied, maar tegelijkertijd zit er in de Schotten een grote vrijheidsdrang.

En ook wij hebben dat sterk in ons, vandaar dat we ons in deze uitdossing laten zien.

Nu zegt het u waarschijnlijk nog niet waar wij het over willen hebben, maar ga er maar vanuit dat de Wereld van de Wijsheid veel mogelijkheden in zich draagt, ook wat emoties betreft, omdat we de emoties kennen van mensen, maar tegelijkertijd ook de vrijheidsdrang herkennen en uitdragen.

Dus ook het kritisch-zijn, want een heleboel mensen hebben er moeite mee als iemand een mening heeft over een ander of over een situatie; dan wordt er al gauw met een vingertje gewezen en gezegd dat die persoon erg kritisch is in zijn kijk.

Maar het kritisch-zijn vinden wij een mooie mogelijkheid van de mens, daardoor onderscheidt hij zich van de ander en holt niet achter dezelfde principes aan.

In de loop van de geschiedenis zijn hele volksstammen opgeroepen om strijd te leveren, omdat men de gezamenlijke ideeën wilde uitdragen en verdedigen.

Ieder van u kent wel voorbeelden, en ook nu is er steeds strijd, maar zijn de methoden geraffineerder.

Juist als iemand kritisch is, komt hij als een grote individualist om de hoek kijken.

  

Kijkt u eens in uzelf hoe u naar kritiek kijkt en of u zelf kritisch kunt zijn.

Want iemand die kritisch is, is niet iemand die overal kritiek op heeft, maar kritisch-zijn wil zeggen dat hij meestal de gekleurdheid van de ander doorziet en daar duidelijk stelling tegen neemt.
En wij vragen van degene die al verder op zijn pad is, zich ervan bewust te worden in hoeverre hij zich nog laat leiden door hetgeen er in deze maatschappij als zaligmakend wordt gezien, of dat hij zich laat leiden door zijn eigen kijk die nog wel gekleurd kan zijn, maar toch van een andere kleuring is dan van het gros van de mensen.

En wij willen hier aan vastknopen: kijk gelijk hoe eigenzinnig u bent, want meestal wordt dat omschreven als een negatieve kwaliteit van de mens.

 

Wij willen ook een andere kwaliteit van de Schotten benoemen.

Als we even kijken hoe de Schotten gezien worden, dan worden ze vaak getypeerd als zuinige mensen, maar zuinig wil niet zeggen gierig. Het gebeurt vanuit de vraag wat werkelijk nodig is en als dat duidelijk is, dan zijn ze echt niet zuinig, maar grootmoedig in hun mogelijkheden om uit te delen.

Wanneer we het vertalen naar deze les, betekent het bijvoorbeeld dat de mens niet automatisch de collectebus volstopt. Want vaak zien wij dat men geeft, ook al heeft men er geen zin in, maar vindt dat hij het niet kan maken om niks te geven.

Dus ook hierin vraagt het van u om wat kritischer te zijn in het leven.

Mogelijkerwijs zijn er mensen die steeds nee verkopen, maar dan zien wij dat het nee verkopen voortkomt uit een vorm van koppigheid: daar doe ik niet meer aan mee.

Terwijl wij zeggen: 'Ieder doel kan op zich goed zijn, alleen moet het doel wel overeenkomen met uw eigen mogelijkheden en overeenstemmen met hetgeen u wilt uitdragen'.

Dus wij zeggen: 'Scheer niet alles over één kam, maar word u zich bewust van de mogelijkheden die u als mens heeft', waarbij u tegelijkertijd kunt kijken bij wie u wel iets in de collectebus doet en bij wie niet.

U hoeft niet aan de oranjevereniging te geven, want dat is het wij-gevoel, en als u zegt: 'Nee, daar gooi ik niks in', dan vinden wij dat prima, maar mogelijk zijn er wel verenigingen, ideologieën, die u aanhangt en waaraan u uw steentje kunt bijdragen.

Dus wij propageren niet dat iedereen wel of niet wat moet geven, maar wij zeggen: 'Maak onderscheid, ook daarbij komt het kritisch-zijn en uw eigenzinnigheid tot uiting'.

 

Nu kunt u zich de vraag stellen: als ik kritisch ben, ben ik dan niet veroordelend bezig?

Maar een mens heeft een denkkap en een denkkap maakt altijd een keuze in voor of tegen en uit deze tweedeling komt automatisch een oordeel voort, maar dat wil niet zeggen dat u daar een kleuring op moet leggen.

We brengen de collectebussen nog even ter sprake: als u iemand voor de deur heeft staan van de oranjevereniging, dan kunt u zeggen: 'Hier doe ik niet aan mee, ik heb geen zin om het wij-gevoel te voeden in deze maatschappij', maar stel dat u lid bent van een muziekkorps en graag de oranjefeesten meemaakt, dan vindt u het wel belangrijk om hier geld aan te geven. Dus steeds maken mensen keuzes, maar hier leggen wij geen oordeel op.

Een veroordeling zou kunnen zijn: die mensen van de oranjevereniging zijn allemaal onbewuste mensen, maar daar gaan wij niet in mee.

We zeggen alleen: 'Kijk waar u de tegenstellingen in uzelf vindt'.

Oordelen over waar u voor kiest of wat u afwijst, maakt ook uit van hoe u als mens bent. Want u heeft een denkkap, u heeft uw karakter en u heeft uw mogelijkheden in het genetisch materiaal. Dus het kan best zijn dat er een bepaald onderwerp is, een bepaalde zienswijze is in deze maatschappij, waar u zich heerlijk bij voelt.

We kunnen hierbij allerlei zijsporen nemen. Of we nu naar de politiek, de medische wereld, het buurthuis- of speeltuinwerk kijken: niemand kan er onderuit om daar toch een voor- of afkeur voor te hebben.

Dus voor of tegen is op zichzelf geen veroordeling en vaak kunt u het ook niet onderbouwen waarom die keus er is, omdat het een aanvoelen is van binnenuit.

 

U zag mij samen met de dieren en het tafereel leek zich te voltrekken in een paradijselijke sfeer.

Wij weten dat een heleboel mensen in de blauwe trilling zeggen: 'We moeten terug naar de vrede, we moeten terug naar waar alles één is'. Dat lieten we ook zien in deze beelden.

Maar wanneer we even kijken naar wat er in de bijbel staat over Adam en Eva in het paradijs, dan betekent het dat zij in hun onbewustheid een energie ervaren en ook de dieren ervaren deze energie.

In de onbewustheid ervaart de mens inderdaad een eenheid in alles om hem heen, want hij kent zichzelf nog niet. Maar wanneer de mens verder op zijn pad gaat, wordt hij door allerlei ervaringen, ook op emotioneel gebied, door elkaar geschud en krijgt hij zo een grotere kijk op zichzelf, waarin tevens zijn voorkeur of afkeur tot uiting komt.

U zult dan ook begrijpen dat deze mens niet de eenheid met zijn omgeving ervaart, maar hij zal, nu als bewust persoon, zijn eigen paradijs moeten zien te vinden en dit kan de mens alleen ervaren als hij neutraal is ten opzichte van de werkingen van deze planeet met zijn bewoners.

​

We moeten hierin wel onderscheid maken tussen een werksituatie en een gewone situatie waarin de mens verkeert, want in een werksituatie heeft men met andere krachten te maken, dan wanneer men in zijn eigen omgeving is.

In de werksituatie zien we vaak dat men collega's als vrienden beschouwt: men moet elkaars verjaardagen in de gaten houden, men moet op kraamvisite gaan en dit alles gebeurt vanuit het wij-gevoel.

Dat is nergens voor nodig, er is alleen een gezamenlijk doel: het werk, en dan houdt het verder op, want u heeft niets met de andere collega's. 

Maar zo gauw mensen ergens aangenomen zijn, hebben ze het niet meer over het werk, maar over óns werk. En ons werk wil zeggen wij. Wij tegenover de buitenwereld en tegenover andere bedrijven die we als concurrenten moeten gaan zien.

Maar u als mens bent zo ver dat u kunt zeggen: 'Ik trek mijn kilt aan, ik ben lekker eigenzinnig, doe mijn werk en als ik naar huis ga zie ik wel hoe mijn leven en mijn lessen verder gaan'. Probeer dat los te zien van elkaar.

U zult merken dat het arbeidsleven dan gemakkelijker wordt en u met plezier naar uw werk gaat, want uw doel van het werk is om productie te leveren en u in staat te stellen financieel onafhankelijk te zijn.

Als u dat voor ogen houdt, kunt u het tot uw pensioenleeftijd volhouden.

​

***

 

​

Eigenlijk

 

Gebruikt u wel eens van die zinnen

die met 'eigenlijk' beginnen

en halverwege gevolgd worden door een 'maar',

luistert u daar wel eens naar?

 

Legt u wel eens visites af uit goed fatsoen,

terwijl u eigenlijk iets anders zou willen doen?

Of bent u aan het lezen in een prachtig boek

en de deurbel gaat, er komt iemand op bezoek?

Een dilemma dat iedereen wel kent,

wat zegt u dan? 'Het komt niet uit' of  'Leuk dat je er bent?'

 

Het normen- en waardendenken van de mens,

houdt zich niet bezig met werkelijk verlangen of ware wens.

Het beoefent overlevingstechnieken als kunst:

'wat kan ik maken en wanneer raak ik uit de gunst'.

De denkkap gebruikt hier een gouden weegschaal voor

en geeft aan de innerlijke roep geen enkel gehoor.

 

Uit angst het overzicht te zullen verliezen,

durft een mens niet voor zijn eigen stemmetje te kiezen.

Maar anderen respecteren innerlijke kracht

en ervaren deze vaak heel anders dan verwacht.

Want in het reageren zonder enige schroom

herkennen ze het Weten: elk is een zelfstandige boom.

 

Misschien gaat het niet altijd zonder onzekerheid en lijden

maar wanneer u de valkuilen van het denken durft te vermijden

en de werking van de mechanismen ziet,

liggen er onverwachte mogelijkheden voor u in het verschiet.

De denkkap hobbelt er altijd achteraan,

ontdekt pas veel later dat er een prachtig nieuw pad is ontstaan.

Want in uw werkelijke Zijn voert de levensstroom u mee

en bent u onderdeel van de Zilveren Zee.

 

Ook al was de herinnering misschien vergeten

'Eigenlijk' heeft u dit altijd al geweten!

 

***