De ketting van tijd

 

Dagen rijgen zich als schakels aaneen
en vormen een ketting van tijd.
Met de opdracht voor iedereen:
'Onderzoek alle schakels
en breek door die ketting heen!’
 

Maar wìl ik de tijd wel kwijt?
Kijk ik al verder
 en zie ik de rode draad
die elkeen bij zich draagt,
waar hij ook gaat of staat?

​

De draad die zich als les ontpopt
 zit ook in mijn leven verstopt.
Evenals de sleutel van de tijd,
die in mijn binnenste huist
en mij uit gevangenschap bevrijdt.

​

Als mens geboren op dez’ aard,
heb ik mijn eigen les aanvaard.
En nu ik in mijn mantel woon,
ervaar ik toch de drang
dat die sleutel wel de moeite loont:

​

‘Niet meer vasthouden aan ’t oude,
 aan dàt wat ik zozeer vertrouwde
en moed om heilige huisjes af te breken’,
dàt is de sleutel op het slot
om van mijn menszijn los te weken.

​

Ik bekijk de schakeltjes,
observeer met één been buiten mijzelf en leer:
‘Waar zitten nog hiaten,
wat maakt mij onrustig en heb ik nog niet in de gaten?’

 

Dan raak ik die ketting kwijt,
doorzie ik de illusie van tijd.
Grenzen zullen gaan vervagen
 en als een vogel zo vrij,
vervul ik al mijn aardse dagen.

​

Zo dansend aan ‘t zilv’ren koord,
ontdek ik steeds een nieuwe poort.
En bouw ik, met de tijd mij hier gegeven,
als een ware architect, aan mijn stoffelijk èn geestelijk leven.

***