Natuurkracht
Symbolisch beeld: Ik zweef door de lucht en zie dat er een groot vliegtuig voor mij uit vliegt. Het is een ouderwets, rondbuikig vliegtuig en helemaal zilverkleurig. Het vliegt dwars door de wolken heen, want links en rechts van het vliegtuig, erboven en eronder, overal zijn witte wolken en er straalt een grote rust van dit beeld uit.
Dan ben ik opeens zelf in het vliegtuig terechtgekomen en kijk daar eens goed om me heen.
Ik zie stoeltjes met rode bekleding, ze zijn nu allemaal nog leeg, maar het duurt niet lang of er verschijnen verschillende kabouters die elk een eigen plekje opzoeken.
Als ik zo om me heen kijk vind ik het wel een leuk beeld, want het is net alsof iedere kabouter zijn eigen knusse hoekje heeft uitgekozen, in de wetenschap dat hij veilig in het vliegtuig zit en daar helemaal zijn eigen invulling aan mag geven.
Want boven verschillende stoelen brandt nu een lampje en op andere plekken is het weer heel schemerig.
En voor sommige raampjes hangen gordijntjes die dichtgetrokken zijn, terwijl voor andere de gordijntjes juist zijn opengeschoven, zodat de kabouter naar buiten kan kijken.
Ik kijk nu zelf door zo’n raampje, zie dat onderaan één van de vleugels een heel grote motor hangt en dat we nog steeds door de witte wolken vliegen.
Dan loop ik door het vliegtuig heen, kom in de cockpit uit en zie dat er een Leraar achter de stuurknuppel zit.
De Leraar is de piloot en de kabouters zitten in de cabine.
Ik vind dat er een heerlijke sfeer binnenin dit vliegtuig hangt.
Het is een prettige, aangename stilte, terwijl ik weet dat er buiten heel veel kabaal is van de wind en de motoren.
​
De leraar vertelt: De kabouter kunt u zien als de intermediair tussen uw wezen en wie u als mens bent.
Want uw wezen heeft een stilte, een rust in zichzelf, maar via de kabouter, uw eigen natuurkracht, krijgt u vanuit het wezen wel seintjes door.
De kabouter weet van de lessen die het wezen naar deze aarde heeft meegebracht en zal daar ook steeds op reageren. Maar het zijn altijd impulsen vanuit het nu-moment, want de kabouter houdt zich niet bezig met wat er een uur later gebeurt, nee hij reageert alleen in het nu-moment.
Natuurkracht - kabouter
Wij maken gebruik van het symbool kabouter omdat de kabouter in sprookjes staat voor de natuurkracht en de kabouter weet wat de natuur nodig heeft.
De mens onderweg zegt: ik moet contact leggen met het kind in mij, maar wij weten dat aan de herinnering van het kind toch aardig wat pijnmomenten verbonden zijn.
En wat is er voor een kind nu leuker dan zich een kabouter voor te stellen die alle dagelijkse karweitjes op zich neemt en door zijn werkkracht tot uitvoer brengt.
Veel mensen houden zich bezig met de vraag: wie is precies die kabouter en hoe herken ik mijn kabouter dan?
Hoe die voor ieder van u persoonlijk te bereiken is, zou natuurlijk een veel grotere uitleg vragen, want iedereen is uniek en heeft weer andere lessen. Maar niemand van u is ver weg van zijn kabouter.
Ieder mens kent ook zijn kabouter in de momenten dat hij soms even boos kan worden. Soms even opstandig kan worden, soms even niet wil doen wat de ander van hem verwacht.
En langzamerhand gaat u deze kabouter duidelijker voelen, maar het zijn steeds momentopnamen. De kabouter is altijd wel aanwezig, maar hij kan alleen maar via uw denken, via uw dagelijks bestaan even omhoog ‘piepen’. Dan voelt u een soort impuls in uzelf.
Het is dus niet dat de kabouter met u een gesprek aangaat, zo moet u dat niet zien. De kabouter geeft alleen maar impulsen af en dan is het soms in een onderdeel van een seconde dat de mens voelt; dit wil ik niet, of; dat is mooi, dit klopt voor mij, maar dàar kan ik niets mee etc.
Meer is het niet, en als wij dit zo uitleggen dan herkent ieder van u wel de kabouter in zichzelf.
Nu vraagt het van u alleen maar dat als u een impuls in uzelf voelt, om deze te gaan volgen, want die kabouter geeft het dan niet voor niets aan.
Maar wat doet een mens vaak? Hij stapt er over heen en denkt; wat zal de ander daar wel niet van zeggen als ik nu nee zeg, of als ik naar huis wil, of…….
We kunnen verschillende voorbeelden schetsen van situaties waarin de kabouter u te hulp kan schieten.
Hulp in alledaagse situaties
Stelt u zich eens voor dat u even een moment voor uzelf heeft en zich lekker met een boek op de bank nestelt.
Maar dan gaat de voordeurbel en op dàt moment voelt u in uzelf: hé nee, nu niet….
Maar wat doet een mens? Hij staat op, loopt naar de deur en zegt tegen de bezoeker: wat leuk dat je er bent..
Terwijl de kabouter nét van te voren het seintje had gegeven: nu even niet, maar daar luistert de mens dan niet meer naar.
​
Als je het aan hem durft over te laten reikt hij aan welke kleding je voor welke gelegenheden aan moet trekken en welke schoenen er wel of niet bij passen..
Of hij geeft aan; je moet de planten water geven, de wasmachine aanzetten of de heg moet gesnoeid worden.
En ook benoemt de mens het tegenover de ander dan als: ik kreeg even de geest, toch heeft hij meestal niet in de gaten dat het de kabouter was die even een seintje gaf, want het gebeurt in de gewone alledaagse situaties.
Nu vinden sommigen dat de mens dan een beetje kinderlijk wordt, maar het is alleen maar dat hij niet meer mee gaat doen met de normen van de maatschappij.
Want de kabouter heeft zijn èigen invulling, hij heeft zijn èigen kleuring en inschatting van situaties.
Maar de kabouter zal u nooit voor schut zetten, hij zal u ook nooit in de problemen brengen, want hij weet wat u op dat moment aan kunt in kracht.
De impuls die de mens dan vanuit zijn kabouter ervaart is tegelijkertijd de energie die naar boven borrelt.
De mens kan het dan boosheid noemen, hij kan het opstandigheid noemen, maar deze energie is de werkkracht om juist datgene wat de kabouter aanreikt, in de buitenwereld tot stand te brengen.
Veel mensen zijn het gewend om zo diep in hun werk te duiken dat ze daardoor de impulsen vanuit de kabouter onderdrukken.
Wij zeggen niet dat het nodig is om minder te gaan werken om het kaboutercontact tot stand te brengen, maar wat u zou kunnen doen is eens een afspraak met uw kabouter maken en voordat u gaat werken even een hand op uw buik leggen en zeggen: Kabouter wanneer ik te ver doorga, waarschuw mij dan.
Dan zult u zeker seintjes krijgen, maar ligt het aan uw denken of u gebruik maakt van de kabouterenergie en even stopt of toch stug doorgaat.
Bovendien zult u merken dat met de kabouterinbreng het werk gemakkelijker en sneller gaat en u veel meer voor elkaar krijgt.
Nu lijkt het misschien alsof de kabouter alleen maar naar boven komt piepen in een crisissituatie, maar u moet het zo zien dat hij alleen maar in het geweer komt in situaties waarin u uw lessen heeft.
En wanneer uw lessen klaar zijn, u er door heen bent zal de kabouter zich ook met andere zaken bemoeien.
Maar eerst vraagt het van de mens om vertrouwen in die kabouter te krijgen en dan loopt hij juist tegen deze lessen aan, want daarbij komen zijn normen om de hoek kijken.
Eigenlijk voelt hij van binnenuit dat hij zus of zo moet doen, maar hij heeft dat vroeger thuis, op school of in de kerk heel anders geleerd.
Werkkracht
Dan toch te blijven volgen wat het stemmetje aanreikt, dat zijn de lessen. Nu zal de kabouter niet aanreiken om agressief te worden of met de deuren te slaan, nee de kabouter weet zeer gedecideerd grenzen aan te geven.
Want als u met de deuren gaat slaan dan heeft u al een aantal keren niet naar de kabouter geluisterd en heeft u de spanning in uzelf op laten lopen, waardoor u een vulkaan wordt die uitbarst van alle opgekropte energieën. De energie van de opgekropte werkkracht komt er dan uit.
Maar als een mens luistert naar de impuls dan kan hij wel een emotie voelen, want hij voelt heel duidelijk dat hij iets moet doen.
Wie luistert naar wat zijn kabouter wil, voelt tegelijkertijd ook dat het zijn verlangen is om te doen wat de kabouter hem aanreikt.
En vooral omdat het in eerste instantie met de lessen heeft te maken, voelt de mens in het verlangen tegelijkertijd het verdriet van hem als kind, omdat hij bijv. het verlangen niet heeft mogen uiten of weggedrukt heeft.
Dus de eerste keren is de reactie soms heftig in iemand, maar langzaamaan raakt hij die lading kwijt en dan kan deze zuivere energie veel sneller doorstromen.
​
Wanneer een mens zijn impulsen en emoties wegduwt en inslikt, kan hij daar ziek van worden.
Het legt een grijze energie om zijn wezen heen en in het zenuwgestel en hij kan wanneer deze energie niet gebruikt wordt b.v. migraine krijgen.
Want de werkkracht is een zuivere energie en is ervoor om de impuls om te zetten in een actie.
Maar de mens is zover van zichzelf afgedwaald en ziet alleen de normen van de maatschappij als zaligmakend.
En zolang een mens niet in de blauwe, de paarse of de witte trilling zit maakt dat ook niets uit.
Maar juist als hij verder op zijn pad is, dan vraagt het van hem, als hij verder wil komen in zijn bewustzijn, daar wel naar te luisteren.
Want de kabouter heeft de mogelijkheden, de kabouter heeft weet van de lessen en de kabouter is uw groeikracht.
Als u daar op leert te vertrouwen dan wordt uw leven een stuk makkelijker, want deze kabouter bent u zelf.
De kabouter is het grote ik-besef.
De normen in de denkkap en het identificeren met het lichaam is het kleine ik-besef.
Veel mensen stellen daarop de vraag of het mogelijk is om via meditatie contact met hun kabouter te leggen, maar wanneer we het hebben over meditatie betekent het dat een mens vanuit zijn wilskracht zich gaat concentreren op een bepaald beeld of op een bepaalde plek waar hij zit.
En dat hij dan 10 minuten tot een kwartier, en dat is al heel lang, zich moet richten op een voorwerp etc.
Het betekent dus ook dat een kabouter er op dat moment er niet even tussendoor kan komen.
De kabouter zegt; mijn voeten doen zeer, mijn benen doen zeer of ik moet naar de wc., die wil eigenlijk opspringen, die wil weg.
Maar de wilskracht van de mens onderdrukt de impulsen in zichzelf.
Terwijl als wij het hebben over ’het naar beneden zakken’ en 'onder het denken doorduiken' dan gebeurt dat in een flits en heeft de mens meteen contact met zijn kabouter.
Want wanneer de mens met zijn aandacht naar zijn buik of naar zijn voetzolen gaat is hij op dat moment al uit zijn denken.
Daarna is de mens wel weer op het horizontale vlak aanwezig, maar wordt de energie van de kabouter mee naar boven genomen en stroomt door het denken heen.
En als u hem steeds meer laat spreken dan zult u langzamerhand merken wat een bemoeial deze kabouter is.
Hij bemoeit zich met uw kleding, bemoeit zich met uw eten, bemoeit zich met het boodschappen doen.
Hij kan ieder moment van de dag u even aanreiken; dit wel, dat niet.
En als u daarnaar leert luisteren dan heeft u altijd uw eigen gids bij u.
U kunt contact maken met de rust die via de kabouter, vanuit het wezen doorstroomt.
En via uw wezen heeft u altijd contact met uw leraar die in het beginverhaal achter de stuurknuppel zat en met de zilveren energie van de Wereld van de Wijsheid.
De mens is echter gewend om zich te richten op zijn omgeving, maar het vraagt van u, en dat is ook uw eigen verlangen, om in die rust te blijven staan en vanuit deze rust te reageren.
En ook al gebeuren er dingen in uw omgeving die vrij hectisch kunnen zijn, die aandacht van u vragen. Wanneer u op dat moment even met uw aandacht naar uw voetzolen toegaat staat u weer in contact met uw kabouter en zult u zien dat u vanuit dit contact ook veel gemakkelijker kunt reageren op de vragen van buitenaf.
U weet op dat moment ook sneller wat er in een bepaalde situatie van u gevraagd wordt en daarbij blijft u in uw rust.
Het is een proces, maar langzamerhand kunt u daar steeds vaker in blijven staan.
We kunnen ook tegen u zeggen, leg uw hand even op uw buik, dan hoeft u niet
persé met uw aandacht naar de grond toe te gaan.
Maar het is voor de mensen meestal gemakkelijker om naar hun voeten te gaan, omdat de meesten hun voeten wél voelen.
Maar als u uw hand op uw buik legt, daar met uw aandacht naartoe gaat, dan krijgt u hetzelfde effect en maakt u weer contact met uw kabouter.
Want in beide gevallen duikt u onder uw denkkap door.
​
***